Onkologija

Medicinska onkologija obuhvata lečenje pacijenata sa kancerom, sprovođenje preventivnih mera za zaštitu od kancera, kao i praćenje pacijenata sa kancerom i metode za ranu dijagnozu.

Šta je medicinska onkologija?

Onkologija je naučna grana koja obuhvata ne samo lečenje pacijenata sa kancerom nego i zaštitu od kancera,praćenje pacijenata sa kancerom i metode za ranu dijagnozu. Drugim rečima, svaka faza malignog zaboljenja je predmet medicinske onkologije. Osim toga, prilikom dijagnoze i lečenja malignih zaboljenja, postoji saradnja između rzaličitih specijalnosti kao što su hirurgija i radiologija. Pristup pacijentima je multidisciplinaran u saglasnosti sa medicinom baziranom na dokazima.

Kako se izvodi lečenje?

Lečenje se izvodi uz pomoć lekova koji se daju intravenozno ili oralno. Ipak, ova praksa je različita u zavisnosti od tipa kancera. Plan za lečenje se menja na osnovi ćelijskog tipa kancera, organa gde se prvi put pojavio i organa na koje se proširio. Tretman može biti u vidu adjuvantnog lečenja, sa ciljem da se smanji rizik od ponavljanja, zatim u vidu neoadjuvantnog lečenja, da bi se omogućila operativnost ili da bi se zaštitili organi, kao i u vidu palijativnog lečenja kako bi se prodžio život ili povećao kvalitet života. Lečenje se može obavljati pojedinačno ili u kombinaciji sa drugim terapijama.

Koji metodi se koriste u primeni medicinske onkologije?

Hemoterapija (terapija sa lekovima):

Hemoterapija ima za cilj da uništi kancerogene ćelije koje rastu nekontrolisano zbog nekih promena u njihovoj strukturi. U većini slučajeva cilj je da se unište kancerogene ćelije uz pomoć prepisivanja nekoliko lekova koji deluju na osnovu različitih mehanizma. Upotreba lekarstva u hemoterapiji kao način lečenja malignih bolesti prvi put se pojavila na početku 20-tog veka. U toku Prvog i Drugog svetskog rata koristio se iperit, i smatralo se da će gas biti fatalan za brzoumnožavajuće kancerogene ćelije, budući da je bilo otkriveno da je smanjivao broj belih krvnih ćelija. U toku 1940 godine bio je uziman intravenozno prilikom lečenja limfoma, čime je načinjen uspešan korak u lečenju uzimajući u obzir okolnosti u to doba. Ovakav razvoj je otvorio put za istraživanje drugih supstancija koje bi mogle da utiču na pojavu malignih zaboljenja i od tada se lekarstva za hemoterapiju stalno razvijaju. Najnovija dešavanja na ovom polju se prate u centrima za onkologiju u “Adžibademu” i lečenje se sprovodi u koraku sa svetskim standardima.

Hormonalna terapija:

Hormonalni lekovi se koriste prilikom lečenja tumora koji su osetljivi na hormone, kao što su kancer na prostati i kancer na dojci. Lekovi se obično uzimaju oralno ili putem inektiranja.

Imunoterapija (tretman imunološkog sistema):

Supstancije koje imunološki sistem prirodno proizvodi. One se koriste kako bi se identifikovale i uništile kancerogene ćelije, alarmiranjem imunološkog sistema u telu.

Ciljna biološka terapija:

Jedno od najvažnijih dešavanja u zadnjoj deceniji u lečenju kancera je razvoj visokoefikasnih bioloških terapija sa relativno malim brojem neželjenih efekata. ove terapije identifikuju ciljeve koji su prisutni u kanceroznim ćelijama, ali ne i u normalnim ćelijama. Ovakve ciljno vođene terapije uspostavljene za lečenje kacera su veoma efikasne opcije za veliki broj kancera i uspešno se sprovode kod mnogih vrsti kancera, posebno kod kancera na dojci, na crevima, na bubregu i kod malignog melanoma na koži.

Jeste li znali?

Postoji više vrsti kancera koji se tretiraju medicinskom onkologijom, kao što su: kancer na dojci, tumor na mozgu, kancer na plućima, na debelom crevu i rektumu, kancer na želucu, na gušterači, na jetri, na prostati, na materici, na jajnicima, kancer na mokraćnoj bešici, na testisima, na bubregu, tumori na glavi i vratu, tumori kostiju, tumori mekih tkiva itd…